Reisverslag Norden Trondelag, 2014 (juni)

Voorwoord

Klaas de Jong is een fanatieke visser die al meerdere keren op visvakantie is geweest naar Noorwegen. Dit is hem zo goed bevallen dat hij besloot om dit vaker te doen. In de jaren 2012 en 2013 bestond het team de Fiskkers uit Jacky Huisman, Klaas de Jong, Sjoerd Koster, Sietse Sikkema, Dirk van der Molen, Peter van der Meer, Ben, Gert, Ronnie en Marcel Dorant, Hans Oosterbaan en Harm Huisman. De twee laatst genoemde personen waren dit jaar niet aanwezig.

Iedere visvakantie was voor deze mannen een fantastische ervaring, waardoor ze zich begonnen af te vragen: ‘Waarom nemen we onze (klein)zonen en overige vrienden niet mee?

De oudgediende Dirk reageerde hierop: ‘Dan ga ik ook nogmaals mee. Vissen met mijn kleinzonen in Nederland vind ik al fantastisch, maar een visvakantie naar Noorwegen is helemaal geweldig’.

Zijn kleinzonen Brienie Huisman en Stefan van der Molen, vissers in hart en nieren, konden dit aanbod niet weerstaan en sloten zich aan bij het team ‘De Fiskkers’. Ben Dorant sloot zich bij Dirk aan. Zijn vrouw maakte zich enigszins zorgen om zijn gezondheid, maar hij liet zich de mogelijkheid met zijn zonen te gaan vissen niet ontnemen.

Anton Huisman en Ronald Weijers voegden zich even later ook bij het team, twee gezelligheidsvissers die je er zeker bij kunt hebben. Allen zien zij uit naar de visvakantie in Noorwegen waar ze veel vis proberen te vangen, maar bovenal het erg gezellig met elkaar willen maken.

lk wil mijn dank betuigen aan Klaas. Klaas heeft veel tijd en energie in het organiseren van de visvakantie gestoken en verdient hiervoor alle respect van ‘De Fiskkers’. Daarnaast bedank ik alle Fiskkers voor hun inzet tijdens de voorbereidingen en gezelligheid gedurende de visvakantie.

Brienie Huisman (2014)

Fjordcamping

Inkopen van het juiste materiaal

De vakantie naar Noorwegen is door ‘de Fiskkers’ afbetaald. Dankzij Klaas, in de volksmond: ‘de Viking’, is de visvakantie naar Noorwegen tot in de kleinste details geregeld. Vrije dagen zijn met de baas besproken en doorgevoerd. Vrouwen, vriendinnen en kinderen bereiden zich voor op een weekje zonder hun vriend, man of vader. Sommige vrouwen maken zich zorgen hoe zij deze week moeten overleven en trekken bij hun dochter(s) in, terwijl andere vrouwen de vlag uithangen en deze week met beide armen omarmen.

Het team de Fiskkers Norway rest nu nog een ding: vis vangen! Zaterdag 1 februari 2014 maakte men zich daarom klaar om grootse inkopen te doen in Oldemarkt. Daar bevindt zich de sportviswinkel: Hengeldiscount Gigant. Om 10 uur hadden de meeste leden zich in Sneek bij Jacky, ook wel Jack genoemd, verzameld. Daar werd de buik eerst gevuld met rijstevlaai en koffie, voor een onderneming als deze moet de buik namelijk goed gevuld zijn. Dirk ook wel ‘opa’ genoemd, ons oudste en crimineelste lid, schitterde door afwezigheid. Hij lachte in het naburige Blauwhuis als een boer met kiespijn, vanwege de boete die hij en zijn kleinzoon Brienie wegens het vissen met levend aas hadden gekregen. Ondanks deze tegenslag was Brienie wel aanwezig om de noodzakelijke inkopen te doen.

Met cash-geld in de portemonnee gingen de mannen onderweg. In Heerenveen werden Stefan en Sjoerd opgehaald, om samen verder te gaan naar Oldemarkt. In de Hengeldiscount Gigant aangekomen werd eerst even rustig rondgekeken en de juiste informatie ingewonnen. Er waren namelijk verschillende specialisten aanwezig omtrent het vissen in Noorwegen. Maar na een vrij korte tijd brak de koopziekte los bij de mannen, net als bij vrouwen die de Zalando-man zien!

Marcel, de sigaar rokende, whisky drinkende fan van Elvis Presley, heeft zichzelf voorzien van een warmtepak en een nieuwe hengel. Ook Ronald heeft zichzelf voorzien van een nieuwe hengel. Malle Pietje, oftewel Ronnie, heeft een hengel gekocht van nog geen meter lang om te vissen in de achtertuin. Hij is naast Jack, de Viking en Peter the lndian al voorzien van alle noodzakelijke spullen. Peter the lndian neemt zelfs zijn pijl en boog in een speciale koffer mee naar Noorwegen. Mocht het the lndian niet lukken om vis te vangen, dan gaat hij de bossen in om op elanden te jagen. Maar we dwalen af van de grootse inkopen die gedaan werden.

Ben, oftewel ‘ome Ben’, heeft zich verwend met een warmtepak. Ook geen overbodige luxe voor een man op leeftijd. Sjoerd ook wel klein duimpje genoemd, Sietse, Stefan en Brienie waren iets minder gretig. Zij vonden het juiste kunstaas van groter belang voor betere vangsten.

Veel vis vangen is namelijk niet alleen erg leuk, maar ook van belang als je de hoofdprijs, een gloednieuwe hengel t.w.v. 100 euro, in de wacht wil slepen. Een grote stad, een fileerplank en een pen met rail zijn ook nog te winnen, mocht de hoofdprijs aan je neus voorbij gaan. Regels over de te winnen prijzen worden in Noorwegen pas toegelicht. Het bestuur gaat hierover eerst nog in overleg.

Na de grootse inkopen waren de Fiskkers hongerig en uitgeput. Om nieuwe krachten op te doen hebben zij daarom eerst enige frites genuttigd in de snackbar in de buurt. In deze snackbar werden snode plannen gesmeed om zoveel mogelijk kabeljauw, koolvis, makreel en heilbot aan de haak te slaan. Na de genuttigde maaltijd ging ieder zijn weg terug naar huis. Enkele dronken nog een bakje koffie bij Jack en vertelden elkaar sterke vis verhalen. Een ieder mag terug kijken op een geslaagde, gezellige dag. De Fiskkers kunnen niet wachten tot ze hun materiaal kunnen gebruiken in Noorwegen.

Loodkoppen maken

Het team ‘ De Fiskkers’ bestaat uit normale huisvaders, afgestudeerde studenten, Gruningers, Heerenveensupporters, Cambuursupporters, hardstylejunkies, vrijgezellen, en opa’s. Iedereen brengt zijn eigen kwaliteiten met zich mee. Zo brengen de opa’s onder andere kennis en levenservaring over op hun kroost. Maar de jongere generatie brengt de oudere generatie weer op de hoogte van de nieuwste trends en ontwikkelingen. Diversiteit komen we ook tegen in de beroepen die worden uitgeoefend. In ons team vinden we een timmerman, leerkracht, steward, manager, klusjesman, installateur, verscheidene loodgieters en dakdekkers en er is een lid met enorm veel kennis van de waterkwaliteit. Van al deze kwaliteiten wordt gebruik gemaakt.

Vrijdag 2 mei waren het de loodgieters en dakdekkers die hebben laten zien wat ze waard zijn. Een vervelend bijkomstigheid betreffende de dakdekkers, ze dekken alles: ‘Gebukt is genomen’, hoor je ze vaak zeggen. U bent gewaarschuwd, want hoe langer ze los zijn van de vrouw hoe hitsiger ze worden. Het dekken zit hun in de genen en die drang kunnen ze soms niet weerstaan.

Maar terug naar de kwaliteit die van belang is, lood gieten. Malle Pietje, Peter, Jack, Anton, Sietse en de Viking hebben loodkoppen gemaakt. 25 kilo lood hebben zij omgesmolten in ongeveer 200 loodkoppen variërend van 75 tot 200 gram. Dit bespaart het team ‘ De Fiskkers, minimaal 400 euro aangezien men voor een loodkop bij de hengeldiscount al gauw 2 tot 3 euro betaald.

De vakantie komt steeds dichterbij

De vakantie naar Noorwegen is het gesprek van de dag onder De Fiskkers. Vele vrouwen en vriendinnen klagen over het feit dat enkele teamleden over niets anders meer kunnen praten. Sommige leden liggen er ’s nachts van wakker andere beginnen spontaan te dichten:

8 mei2014,

door Dirk:

Waarde vis vrienden,

Over 21 dagen zitten wij met elkaar op de veerboot,

daar hebben wij niet om gelood.

Daar heeft een ieder voor betaald,

anders wordt het nog wel achterhaald.

lk wens jullie allemaal veel visplezier,

met niet teveel geklier.

Wie de grootste of de dikste zal gaan vangen,

die zie je over drie weken, wel bij Durk aan zijn hengel hangen.

Hopende op een goede gezondheid, en gezindheid.

Ik heb mij er echt op verblijd.

Dit was Durk.

Ja ik neem ook nog wat mee onder de kurk.

Groetnis: út Blauhûs

Diezelfde dag nog werd er gereageerd door Gert:

Wie schrijft die blijft dacht Durk.

vermoedelijk wat overmoedig na een slokje vanonder zijn kurk.

Tenslotte moet eerst nog blijken,

aan wiens hengel de trofeevis zal prijken.

Aan goede moed en zin in ieder geval geen gebrek.

Het lengterecord van 86 centimeter is nog niet gebroken.

Ik vermoed dat die heilbot, voor hij aan mijn hengel hing, met zijn grote bek,

even aan Durk zijn haakje heeft geroken.

Aan visserslatijn zal het weer niet ontbreken…

Voorlopig kruip ik lekker onder mijn.-. Dekbed 😉

Groetsels,

Gert út Stadsknoal

9 mei 2014,

De Viking:

Wat een mooie gedichten.

Over drie weken mooie uitzichten.

Zo links en rechts probeer ik het ook,

maar nog even dan gaat van die grote heilbot mijn molen aan de kook.

Die vis die is zo groot,

hij past niet eens in de boot.

Volgens mij drinken jullie wat te veel,

zien jullie het daardoor niet helder? De kleine vissen dat is jullie deel.

Probeer maar wat concurrentie te geven,

jullie zullen daar heel wat beleven.

Morgen gaan we aan de kook bij Sjoerd,

ja daar wordt goed in de pannen geroerd.

Volgende week de boodschappen,

ja dat zullen we ook weer lappen.

Nou kameraden tot gauw,

eerst nog 3 weken bij mijn vrouw.

p.s niet vergeten:

die lekkere fles.

Hilse fra,

De Viking stoerste fisker aller tijden.

Voorbereidingen van de rantsoenen

Na een dag vissen is algemeen bekend dat mannen hongerig thuiskomen. Meestal wordt deze honger bij een snackbar in de buurt gestild. Maar het team ‘De Fiskkers’ zorgt goed voor de inwendige mens en dat houdt in dat men zich niet een hele week vol stopt vette snacks. Hutspot, stamppot boerenkool en stamppot zuurkool met spek staat tijdens de visvakantie op het menu. Brienie, klein Duimpje en de Viking hebben dit 10 mei voor’ De Fiskkers’ bereid. Zonder vrouwen hebben ze deze gezonde maaltijden zo klaargemaakt dat het in Noorwegen alleen nog maar opgewarmd hoeft te worden. Op deze manier gaat er zo min mogelijk kostbare vistijd verloren.

Eindelijk, het is zover

Woensdagavond half 8 werden de Fiskkers verwacht bij de Viking. De bussen werden ingeladen met de benodigde visspullen, rantsoenen, kleren enz. The lndian laadde de auto in. Hij heeft een oog voor klussen als deze en sloot de bus na een uur passen, meten en laden hermetisch af met ducktape. De bus zakte bijna door zijn voegen, maar alles zat erin. Die nacht was een kort nachtje voor de Fiskkers, want donderdagochtend 05.00 uur stond het vertrek gepland. Een aantal slaperige, maar opgewekte personen treffen we donderdagochtend aan bij de Viking thuis. Onder het genot van een bakje koffie deden sterke vissersverhalen zich de ronde en er werd gesproken over lugubere ontgroeningen. De familie Dorant had de baard van de Viking meegenomen, deze plakte ze op zijn kin en zetten de helm op zijn hoofd. Nu was ook de Viking gereed om te vertrekken. Na het uitdelen van de ’team De Fiskkers’ truien met een ieders naam erop, een korte toespraak en een gebed vertrokken de Fiskkers richting Noorwegen.

The Color Fantasy

Na een rit van 5 uren kwamen de Fiskkers aan in Kiel, waar ze op het imposante schip de Color Fantasy stapten richting Oslo. Sommige Fiskkers spraken over een flat op het water en zij hadden gelijk. De Color Fantasy uit het bouwjaar 2004 is de op een na grootste cruiseferry ter wereld. De Color Fantasy is 224 meter lang, 35 meter breed, heeft 15 verdiepingen, vaart met een snelheid van 22 knopen (ongeveer 40km per uur) en kan 2700 mensen vervoeren. Onderin het schip werden de busjes geparkeerd tussen de overige 750 auto’s. Waarna de Fiskkers zich installeerden in hun cabines. Op het dek van het schip dronken de Fiskkers hun eerste biertje van deze reis en proosten zij op een gezellige vakantie.

Een aantal leden besloot toen even een tukje te doen, waar anderen het schip gingen verkennen. Alles was op dit schip aanwezig, waaronder verschillende restaurants, winkelboulevards, een casino en een discotheek. Bij de speelhal bleven de Fiskkers hangen. Mannen veranderen in kinderen op sommige momenten volgens hun vrouwen. In de speelhal bleek dat ook echt zo te zijn. Het zakgeld van meerdere Fiskkers was toen ze uit de speelhal kwamen al bijna op. Naast spectaculaire autoraces, waar de Fiskkers helemaal in op gingen, kon je hier ook airhockey spelen met meerdere grote en kleine schijven. Een spel dat meerdere keren beoefend is door de Fiskkers. De jongste leden Anton en Brienie waren de onverslaanbare kampioenen.

De maaltijd op het schip was inbegrepen bij de prijs en daar hebben de Fiskkers gebruik van gemaakt. Bij het lopend buffet kon men kiezen uit zalm, kip, varkenshaas, spareribs enz. Van 17.00 tot 19.00 hebben de Fiskkers maximaal gebunkerd en hun buik tonnetje vol gegeten. Na nog even chillen op het dek van het schip, was het voor sommige Fiskkers bedtijd, voor de overige Fiskkers begon de avond nog maar net.

Ronnie, Marcel, Gert, Sietse, Anton en Brienie besloten eerst nog even naar de showlounge te gaan, waar zij een show vol schitterende muziek en dans hebben gezien. Op de 14de verdieping was een loungebar met oceaan view waar het bier prima smaakte en een aantrekkelijk zangeres stond te zingen. Op de 15de verdieping was een discotheek waar de Fiskkers uit hun dak zijn gegaan en de dansvloer onveilig hebben gemaakt. Diep in de nacht besloten de Fiskkers na de nodige drankjes, uit gefeest naar hun cabine te gaan. Althans, een aantal van hen.

Op het moment dat Anton en Brienie in de deuropening van de kantine stonden deed Sietse hen een voorstel dat ze niet konden weerstaan. ‘Gezelligheid kent toch geen tijd? Laten we terug gaan en nog een drankje doen…? Eentje nog maar.’ Nog geen 5 minuten later stonden deze drie Fiskkers opnieuw met een drankje in hun handen te feesten in de discotheek op het schip, waar zij een bijzondere ontmoeting hadden. Enkele castleden van de show liepen ze tegen het lijf en dit bleken erg gezellige mensen te zijn. Tot diep in de nacht hebben zij gefeest met deze mensen.

Om 10.00uur kwam het schip aan in Oslo. Na een luxe ontbijt stapten de Fiskkers in de auto om hun reis te vervolgen naar Kolvereid. De Fiskkers haalden de laatste overtocht met de pond, waardoor zij niet om hoefden te rijden. Om 23.30 uur kwamen zij uitgeput maar tevreden aan op de plaats van bestemming.

Na een hapje en een drankje besloten de meeste Fiskkers te gaan slapen. Maar een aantal Fiskkers waren nog niet moe. Sietse, Marcel, Gert en Ronnie zeiden: ‘We zijn hier toch om te vissen?l’ De hengels werden tevoorschijn gehaald en vanaf de kant beproefden zij hun geluk. Toen de meeste Fiskkers al lagen de slapen kreeg Marcel al zijn eerste aanbeet. Een erg grote kabeljauw haalde hij bijna naar binnen, maar de vis schoot er vlak voor hij geschept kon worden vandoor, waarna hij losschoot. Maar Marcel, zo sportief als hij is, nam deze misser voor lief. Hij wist dat er zich nog vele kansen op grote vis zouden voordoen deze vakantie.

Waar blijf de vis?!

Zaterdagochtend half 10 zaten alle Fiskkers aan het ontbijt, uitgeslapen en klaar om vis te vangen. Na een speech van malle Pietje en de Viking over de veiligheidsvoorschriften konden de Fiskkers eindelijk in de boten stappen op weg naar de visgronden. Die middag is er fanatiek gevist en zijn diverse soorten kunstaas het water ingegooid om zoveel mogelijk vis te vangen. Helaas vielen de vangsten tegen, er werd vis gevangen, maar het vangen van 2 of 3 vissen tegelijk bleef uit. Onder andere bij de nieuwe leden Brienie en Stefan wekte dit frustratie op. Tijdens het avondeten schroomden zij dit dan ook niet te melden. Toch verzekerden de oudgedienden dat de goede vangsten niet lang zouden uitblijven… In drie boten gingen de Fiskkers ’s avonds er weer op uit. De overige leden besloten gezellig op het balkon onder het genot van een drankje de avond uit te zitten.

Onder de drie boten die waren uitgevaren zaten Brienie, Stefan en Dirk. Stefan en Brienie waren niet overtuigd dat de vangsten beter zouden worden en schoven alle mooie praatjes af op visserslatijn. Op enkele stekken probeerden zij vis te vangen met het grove materiaal dat zij tot hun beschikking hadden. Enkele vissen werden gevangen, maar Stefan en Brienie begonnen steeds meer te klagen, hun opa Dirk werd er bijna gestoord van. Maar als een rots in de branding bleef hij hen verzekeren dat het wel goed zou komen.

Op een gegeven moment haakte Brienie zijn kunstaas vast aan de bodem, met geen mogelijkheid kreeg hij dit los en al gauw knapte zijn draad. Een set met nieuw materiaal afstaan aan de bodem van de fjorden is zonde, daarvoor is het materiaal niet aangeschaft. Uit frustratie pakte hij zijn lichte snoekbaarshengel met daaraan een lichte kleine pilker. Nog voordat deze pilker de bodem had bereikt zat er al een vis aan en haalde hij een kleine koolvis omhoog, welke snel werd onthaakt en teruggegooid. Vervolgens ving Brienie weer een koolvis nog voordat de pilker de bodem had bereikt. Een nieuwe tactiek was op dat moment ontdekt, we bewegen de pilker veel te langzaam. Met felle tikken begonnen Brienie en Stefan de kleine pilker op en neer te bewegen op de bodem tussen de fjorden. De ene na de andere vis werd op dat moment gevangen. Eerst kleine vissen maar naarmate de tijd verstreek werden de vissen groter en groter. Met z’n drieën beleefden deze mannen die avond een visavontuur dat hun nog lang zal bijblijven. De ene na de andere vis werd omhoog getakeld. ‘Ja alweer een, dit is inderdaad bijna beter dat seks!’, galmde het over het water.

Aan het einde van de avond hadden ze de ton in de boot vol vis. Buiten de vissen om, die ze terug hadden gegooid, was er na het fileren 14 kilo gefileerde vis.

Een oerkreet

De Fiskkers zijn sociale en vriendelijke mensen die samen een onvergetelijke vakantie wilden beleven. Dit hield in dat men niet elke dag met dezelfde mensen in de visboot stapte, maar dit ook afwisselde. Zo kwamen Brienie en de Viking bij elkaar in de boot terecht, die er samen op uit ging met the lndian en Gert in een andere boot. Ze probeerden het aan het begin van de dag in ondiep water. In Noorwegen is dit op ongeveer 10 tot 30 meter diepte. De Viking kende ook nog een plek onder steile rotsen waar het erg diep was, rond de 70 tot 80 meter. Daar besloten zij samen hun geluk te beproeven. Geen onaardig keus van deze Fiskkers, want tijdens de tweede drift langs de steile rotsen kreeg Brienie een aanbeet, zoals hij dit nog niet eerder in zijn vissers carrière had meegemaakt. Hij probeerde de vis omhoog te takelen, maar na elke meter die hij binnen draaide trok de vis weer 2 meter van de spoel af. Toch kreeg Brienie na verloop van tijd de vis van de bodem, waarna 5 tot 10 sportieve en spannende minuten volgden. Gert en the lndian hadden de aanbeet gadegeslagen en kwamen dichterbij. Op het moment dat zichtbaar werd wat aan de haak zat, was de spanning om te snijden. Daar onder de steile rotswand schepte de Viking twee koolvissen van 72 en 80 cm die tegelijk zich hadden vastgebeten aan het kunstaas van Brienie uit het water. Een oerkreet en vreugdedans, zoals normaliter indianen doen om een totempaal volgde. Brienie wist van blijdschap niet waar hij het zoeken moest en schreeuwde alles bij elkaar. Later bleek dat hij dit niet van een vreemde had. Jacky, zijn vader, en Anton, zijn broer, waren een andere kant op gevaren. Dirk en Stefan waren niet ver van hen uit de buurt aan het vissen, genietend van het mooie weer. Totdat ook daar een oerkreet over het water galmde: ‘YEEEESSSSSSSSSSSS!!!!!!!’. Dirk dacht in eerste instantie dat vader en zoon vergingen, maar Stefan had meteen door wat er aan de hand was. Dit moest iets groots zijn.

En dat was het ook. Jacky dacht eerst vast te zitten aan de grond, maar toen er opeens draad van de molen werd getrokken en de hengel krom ging staan wist hij zeker dat het een aanbeet was. Een kabeljauw van precies een meter lag in de boot toen Stefan en Dirk bij hen aankwamen. Een pracht exemplaar, de grootste vis die tijdens de visvakantie is gevangen.

De aanhouder wint

Het laatste lid van de Fiskkers arriveerde zondagmiddag. Wegens omstandigheden op het werk kon Ronald niet eerder vrij krijgen. Maar nu hij eindelijk in Noorwegen was, wilde hij direct gaan vissen. In Nederland had hij al menigmaal geprobeerd met kunstaas vanuit de boot snoek of snoekbaars te vangen. Het verticaal vissen is niet een simpele techniek en in Nederland had het vissen op deze manier nog niet zoveel succes opgeleverd als hij had gehoopt, dus had hij zijn hoop gevestigd op Noorwegen. Die avond stapte hij samen met Jack in de boot, gevolgd door Stefan, Brienie en Anton in een andere boot, op zoek naar rijke visgronden. De vis liet zich niet gelijk op de eerste plek verschalken, de Fiskkers moesten echt op zoek naar vis. Met behulp van een fishfinder werd dit probleem gelukkig al een stuk makkelijker. Op een gegeven moment verschenen er allemaal visjes op het scherm. Ronald en Jack lieten hun aas naar de bodem zakken en niet veel later sloeg Ronald zijn eerste kabeljauw aan de haak en dat was zeker niet de laatste. Die avond zou er ook nog veel vis volgen. Snel riep Jack, Stefan, Brienie en Anton. Om de beurt maakten ze een drift over de school vissen en tijdens elke drift haalden zij minimaal één vis omhoog. Weer een fantastische avond voor de Fiskkers.

De viswedstrijd

Tijdens de visvakantie was een serieuze viswedstrijd georganiseerd. Er waren prijzen te winnen voor de grootste, kleinste en meest bijzonder gevangen vis. Degene die de meeste vis zou vangen kreeg ook een prijs. De wedstrijd werd maandagochtend officieel door de Viking gestart, kort na het startsignaalwaren de Fiskker tussen de Fjorden aan het vissen. Een nieuwe hengel of nieuw kunstaas wilde iedereen wel winnen. De wedstrijd duurde tot woensdagavond 17.00 uur. Woensdagavond was namelijk de bonte avond en tijdens deze avond zouden de prijzen bekend gemaakt worden.

Domme pech of geluk

Niet iedere persoon heeft evenveel slaap nodig, zo had de ene Fiskker 1 uur slaap per nacht nodig en de ander had aan 3 uurtjes slapen genoeg. De meeste Fiskkers zaten er tussenin en bleven de ene nacht wat langer zitten als de andere. Maar er was een Fiskker die we elke avond tegen kwamen. Elke avond bleef hij het langst zitten en ruimde hij als laatste de boel op. Zulke nachtbrakers kennen we allemaal wel. Die mannen die niet naar bed kunnen als het gezellig is. Maar dan komt nu het verwonderlijkste, elke ochtend was deze man ook als eerste uit bed om warme broodjes te bakken. Waar hij de energie vandaan haalt is tot op heden onbekend, maar Sietse is absoluut de koning onder de nachtbrakers en vroege vogels. ‘lk ben gewoon een ochtendmens en een avondmens’ geeft hijzelf nodig.

Stefan haalde al zijn energie uit het vissen. Tijdens het vissen was deze man een duracell batterij die altijd maar doorging. Tot diep in de nacht kon hij doorgaan met vissen, maar zodra er geroepen werd aan de fileertafel: ‘Dit was de laatste vis, we zijn klaar.’ Stortte hij in en ging het lichtje uit. Het menselijk lichaam zit verwonderlijk in elkaar.

Dit brengt ons bij het feit dat een aantal Fiskkers dinsdag toch even bij moesten tanken. Even rustig slapen. Daarom werd dinsdag besloten de viswedstrijd te verplaatsen naar de avond, zodat er ’s middags bijgeslapen kon worden om de energie bij elkaar te sprokkelen die men ’s nachts niet verkreeg.

De Fiskkers die niet hoefden te slapen besloten samen richting een rivier te varen waar je eventueel zalm kon vangen. Zalm vangen is niet gelukt, maar kabeljauw vangen zeker wel. Met een ton vol vis kwamen zij die middag terug bij de camping. Gert had zijn geld ingezet op de grootste vis. Gedurende de visvakantie heeft hij gevist met groot aas om de vangst van kleine vissen uit te sluiten en die van grote vissen te vergroten. Dat hij hierdoor minder vis ving, nam hij voor lief. Zijn moment zou nog wel komen. En zijn moment kwam ook daadwerkelijk, eerst dacht hij vast te zitten aan de grond, maar toen het draad van de molen getrokken werd en zijn hengel nog krommer boog wist hij dat het raak was. Een kabeljauw van dik 86 cm takelde hij naar een bloedstollende dril in de boot. Oordeel zelf: geluk of domme pech? Deze vis deed vanwege het tijdstip namelijk niet mee voor de wedstrijd.

Hoe is het mogelijk

Gedurende de week kregen de Fiskkers hun favoriete stekjes om vis te vangen. Een top stek waar veel vis gevangen werd, was in de buurt van de viskweker. Een groot schip omringd door netten waar zalm in gekweekt werd voor consumptie. Om het kweken van de zalm te versnellen wordt er continu voer aangeboden in de netten. Dat voer zweeft door de mazen van het net en zo pikken de ‘wilde’ vissen buiten de netten ook hun graantje mee. Niet verwonderlijk dat de Fiskkers rond deze netten erg veel en ook vette vis vingen.

Voor Jack, Dirk, Stefan, Brienie en Anton een goede reden om hier geregeld te vissen, want vis vangen dat deden ze daar. Ze keken er al niet meer van op als een van hen 2 vissen tegelijk ving. Jack keek namelijk continu op de Fishfinder en zodra hij riep: ‘Ja jongens, allemaal vis op het scherm, het zit hier grotvol,’ Was je verzekerd van vis en kon je de ene na de andere omhoog takelen. Niet elke vis die gevangen werd was dan groot genoeg om op te eten, maar vis vangen deden ze wel.

Jack sloeg die avond rond 22.00 weer een vis aan de haak. Niet iets waar men die avond van opkeek. ‘Kom maar bij het baaske, dan kreist een lekker brun kontsje’, riep Jack dan. Wat er vervolgens geroepen werd trok wel de aandacht, want tijdens het ophalen van een middelgrote kabeljauw, werd jack zijn hengel bijna uit de handen getrokken. ‘’****** nu hef ik er een grote aan.’ Brienie startte de camera en de beelden zeggen meer dan wat hier beschreven staat. De hengel van Jack stond krommer dan ooit te voren en de spanning was om te snijden. Een kabeljauw, naar schatting 120 tot 150 centimeter, had de kleine kabeljauw, die in eerste instantie het aas had gepakt, volledig in de bek. Op de film kunt u aan het enthousiasme wel merken hoe groot deze vis geweest moet zijn. Ook kunt u de verslagenheid van de Fiskkers voelen op het moment dat de vis weet te ontkomen. De overige haken kwamen vast te zitten in het net, waardoor de vis een haak van de pilker lostrok en er vandoor schoot. ‘**** , **** (vloek), (peep)… ..’ klinkt het uit verscheidene monden. Een moment dat geen van deze mannen ooit zal vergeten, het staat in hun geheugen gegrift.

Zwemmen?!

De Fiskkers hebben het enorm getroffen met het weer. Alle dagen was het schitterend weer en konden de Fiskkers met enkel een broek en t-shirt aan het water op. Op Ben na. Deze Fiskker viste onverstoord verder met 15 graden in een warmtepak. Toen een aantal Fiskkers besloten om te gaan zwemmen verklaarde hij hen voor gek. ‘Dit water is amper 6 graden, die mannen zijn gek,’ zei Ben hoofdschuddend. Maar Peter the lndian krijgt zoiets wel vaker te horen en onverstoord liep hij in zijn zwembroek verder over de steiger naar het water. Na een stoere brul nam hij een aanloop en sprong hij het water in, gevolgd door Sietse. Nog voordat de eerste spetters van de plons terug in het water vielen, stonden de mannen alweer op de kant. De Viking maakte wat minder kabaal, maar ook hij was er net zo snel weer uit. Waarop Brienie en Anton dachten, wat een mietjes zou koud kan het toch niet zijn. Maar daar vergisten zij zich behoorlijk in. Ook zij waren binnen een paar seconden weer uit het water geklommen. Echt zwemmen kon je het dus nog niet noemen. Totdat Gert ten tonele kwam: ‘lk ga toch echt zwemmen,’ zei hij. Na deze opmerking zwom hij toch minstens 5 meter door het water voor hij weer de steiger op ging. Een erg verfrissende ervaring.

De bonte avond

Woensdagavond moest elke Fiskker verplicht aanwezig zijn bij de bonte avond. Tijdens deze avond vond de prijsuitreiking van de viswedstrijd plaats en men wilde er samen een gezellig avond van maken. Jaap en Ellie Steenbeek, de beheerders van de camping, waren hierbij ook uitgenodigd. Voor sommige personen werd deze avond alleen wel erg bont gemaakt. Dirk en Brienie werden namelijk even flink terecht gezet. Zij werden gedwongen een boevenpak aan te trekken en kregen een zware ijzeren kogel om hun voet. Vervolgens werden zijn na een enorm hoge bekeuring in Nederland, in Noorwegen nogmaals gestraft en niet te zuinig. Voor het vissen met levend aas in Nederland kregen zij al een boete van 377 euro per persoon. In Noorwegen werden zij behandeld als zware criminelen en kregen zij beide lijfstraffen voor deze verschrikkelijke, gruwelijke, visonterende daad.

Naast deze terechtstelling werden de nieuwe leden deze avond ontgroend. Ronald, Stefan, Brienie en Anton hoefden niet zoals bij studentenverenigingen enorm veel te drinken of iets dergelijks. Zij moesten die avond om de beurt laten zien wat ze waard waren als vrouw. Op ingenieuze wijze werden zij tot vrouw omgebouwd en moesten ze laten zien wat ze waard waren. Meer kan wegens zwijgplicht over deze ontgroening helaas niet worden vermeld in dit verslag.

Na de ontgroening werden de winnaars van de viswedstrijd bekend gemaakt. Anton, het jongste lid ging er vandoor met de prijs voor de meeste vis. Met kop en schouders stak hij boven zijn concurrentie uit. Brienie kreeg de prijs voor de meest bijzondere vis, een rode poon. Ook kreeg hij de prijs voor de fanatiekste Fiskker vanwege zijn vreugdedans in de boot na de vangst van de twee grote koolvissen. Ronald won kunstaas om grote vis te vangen aangezien hij de kleinste vis had gevangen. Maar de absolute winnaar van de wedstrijd was Stefan met de grootste kabeljauw van 77 centimeter. Hij ging er door deze vangst vandoor met de nieuwe hengel. En deze was hem gegund aangezien Stefan net als Brienie een enorm fanatieke visser is.

Na deze officiële plechtigheden was het tijd voor een drankje en gezelligheid. De Fiskkers, als mannen onderling gooiden het ene vunzige verhaal na het ander op tafel en niks kon te gek. Toen Ronald Weijers voorstelde op het strand te kijken, veranderden de mannen zoals al bekend was geworden op de Color Fantasy, weer in kinderen. Eerst begonnen zij aan een wedstrijdje stenen gooien, vervolgens werd een totempaal gemaakt van de bij elkaar gesprokkelde spullen op het strand en nog geen 20 minuten laten stond dit kunstwerk ook al in de brand. Donkere zwarte rookwolken waaiden er over het strand onder luid gejoel en gejuich. Sjoerd keek het tafereel vanaf een verhoging rustig aan en hield er toezicht op dat het niet uit de hand liep. Aangezien het niet donker wordt in Noorwegen, besloot men rond de klok van 04.00uur dat het toch wel eens tijd werd om te gaan slapen. Tevreden sloot men die avond de ogen, terugkijkend op een geslaagde bonte avond.

Op huis aan

Donderdag was voor de meeste Fiskkers de laatste visdag. Nog één keer probeerden zij zoveel mogelijk vis te vangen om deze thuis te kunnen nuttigen. De gevangen vis kon dan nog net 24 uur in de vrieskist, zodat het diep genoeg was ingevroren voor de reis terug naar Nederland. In totaal hebben de Fiskkers 181 kilo vis meegenomen naar Nederland, waar de vis vele magen op een prettige manier gevuld heeft.

Vrijdagavond zijn de Fiskkers terug gegaan richting Nederland. Voordat ze op de Color Fantasy zijn gestapt, hebben zij Oslo nog even bekeken. De Fískkers hebben tijdens de vakantie dus niet alleen gevist. Ze hebben ook nog even de cultuur van Noorwegen opgesnoven, twee volle uren hebben zij besteed aan sightseeing.

Op de Color Fantasy is op de terug weg, evenals op de heenweg, heerlijk gegeten. Net als op de heenweg hebben een groepje Fiskkers die nog een restje energie overhadden tot diep in de nacht gefeest en gebeest.

Maar om 04.30 uur was het dan echt voorbij, de discotheek op het schip was dicht, de voorraad meegenomen drank was op en de zon kwam op. Voor de zoveelste keer werd er die avond geproost op een geweldige vakantie, waarna toch echt alle Fiskker ging slapen.

Die volgende dag was de stemming erg positief, na een goede nachtrust voor de ene Fiskker en een tevreden kater voor de andere was een ieder goedgehumeurd. Vissen is leuk maar de vrouw, vriendin, kinderen of familie werden gemist. Gelukkig was er kort daarop een prettig weerzien en keken alle Fiskkers terug op een geslaagde vakantie.